Heb deze week nog eens goed geluisterd naar Jesper's kijk op de Nederlandse taal. Hier nog wat leuke 'versies':
* een Balvis (lees: Walvis)
* hij speelt graag met zijn "billdozer" (lees: bulldozer)
* ook zit hij graag aan de "caputer" (lees: computer)
* "Jongens zijn sterk en meisjes zijn slip", deze uitspraak gaat gepaard met een 'stoer' gezicht en de elleboog hoog de lucht in (spierballen laten zien!) Wat 'ie nou precies met 'slip' bedoeld, daar zijn we nog niet uit. Papa denkt 'slap' maar mama denkt 'slim' hihi
Hier nog een leuke uitspraak van mijn neefje van 6. Hij en zijn andere neefje moesten wachten om over te steken. Zijn ander neefje rent zomaar de straat op en zijn mama, mijn zus, zegt boos en geschrokken dat hij niet zomaar op straat mag rennen. Want dan kan er een auto aan komen en die rijdt je misschien wel dood. Zegt mijn (eerste) neefje: "ja, het is niet leuk als je dood bent. Want dan moet er wéér een foto op de kast"....
Tja, zo simpel is het, toch?? Haha...
Uitslagen Lotte
Nou, de officiële uitslag is binnen: ik heb géén koemelkallergie. Jippie, mag ik weer gewoon eten! Mama heeft weer overlegd met de diëtiste en ik mag weer gewoon koemelk. Helaas ben ik de afgelopen maand niet genoeg aangekomen, dus we gaan weer terug naar de voeding met extra calorieën (voor ondervoede kinderen). En mama moet bij het warm eten wat room toevoegen, zodat ik extra vetten krijg. Ook die Liga-koekjes en ander gezond spul moet ik laten staan, ik moet gewoon fijn elke dag chipjes eten of tuc-koekjes. Omdat het nu wat warmer wordt, verlies ik ook meer zout door te zweten. Dus krijg ik door mijn warm eten een extra snufje zout. Smaakt wel lekker hoor! Lekkere verse soep van papa is ook goed voor mij; krijg ik meteen weer wat zouten binnen.
Fijn dat ik nu weer aan de gewone toetjes mag! Ik moet alleen wel volle yoghurt krijgen, voor de extra vetten. Of gewone vla met slagroom er door heen. Ook lekker hoor!
Wel jammer dat ik nu weer verkouden wordt. Ik hoest sinds een dag erg veel en begin weer te "piepen". Mama hoopte dat dat niet zou gebeuren door de AB-kuur die al een paar maanden loopt, maar tegen virussen is zelfs dat niet bestand. Dus hebben we de extra Ventolin pufjes weer voor de dag gehaald en staat de vernevelaar al klaar. Nu maar hopen dat ik deze benauwdheid door kom, zónder in Utrecht te hoeven logeren!!! Gelukkig drink en eet ik momenteel nog erg goed. We hopen dat zo vol te houden, want morgen gaan we een dagje weg met de hele familie nog voor opa's verjaardag. Mama heeft al een tas klaar staan met extra zoute dingen (chips, tuc, bouillonblokje, etc.), want daar in de speelhal zal het wel warm zijn voor mij. Ik mag morgen zelfs voor het eerst zoute frietjes gaan eten, ben benieuwd of dat smaakt. Mét veel mayo natuurlijk, want dan hebben we weer vetten binnen.
Nou, hoop maar met ons mee dat het dit keer redelijk meevalt en ik fijn thuis kan blijven. Ik vertel nog wel hoe het geweest is met het dagje uit met familie van Hees....
Groetjes Lotte
Fijn dat ik nu weer aan de gewone toetjes mag! Ik moet alleen wel volle yoghurt krijgen, voor de extra vetten. Of gewone vla met slagroom er door heen. Ook lekker hoor!
Wel jammer dat ik nu weer verkouden wordt. Ik hoest sinds een dag erg veel en begin weer te "piepen". Mama hoopte dat dat niet zou gebeuren door de AB-kuur die al een paar maanden loopt, maar tegen virussen is zelfs dat niet bestand. Dus hebben we de extra Ventolin pufjes weer voor de dag gehaald en staat de vernevelaar al klaar. Nu maar hopen dat ik deze benauwdheid door kom, zónder in Utrecht te hoeven logeren!!! Gelukkig drink en eet ik momenteel nog erg goed. We hopen dat zo vol te houden, want morgen gaan we een dagje weg met de hele familie nog voor opa's verjaardag. Mama heeft al een tas klaar staan met extra zoute dingen (chips, tuc, bouillonblokje, etc.), want daar in de speelhal zal het wel warm zijn voor mij. Ik mag morgen zelfs voor het eerst zoute frietjes gaan eten, ben benieuwd of dat smaakt. Mét veel mayo natuurlijk, want dan hebben we weer vetten binnen.
Nou, hoop maar met ons mee dat het dit keer redelijk meevalt en ik fijn thuis kan blijven. Ik vertel nog wel hoe het geweest is met het dagje uit met familie van Hees....
Groetjes Lotte
nieuwe spelling volgens Jesper
Heerlijk zo'n peuter die aan het worstelen is met de spellingsregels.... Hier wat voorbeelden:
* "Mama, heb jij ranja in mijn glas gedoen?" (lees: "gedaan")
* "Mag ik af de stoel?" (lees: "Mag ik van de stoel af?")
* "Ik heb twee melks" (lees: "Ik heb twee bekers melk")
* Jesper is aan het voetballen en is momenteel fan van Luis Suarez. Papa leert hem veel over de 'speelwijze' van Suarez. Jesper vertelde me laatst het volgende: "Mama, ik ben Suarez en die maakt veel doelpunten hé?" "En hij doet ook veel smalbes". (lees: "schwalbes"!)
* "Mama, heb jij ranja in mijn glas gedoen?" (lees: "gedaan")
* "Mag ik af de stoel?" (lees: "Mag ik van de stoel af?")
* "Ik heb twee melks" (lees: "Ik heb twee bekers melk")
* Jesper is aan het voetballen en is momenteel fan van Luis Suarez. Papa leert hem veel over de 'speelwijze' van Suarez. Jesper vertelde me laatst het volgende: "Mama, ik ben Suarez en die maakt veel doelpunten hé?" "En hij doet ook veel smalbes". (lees: "schwalbes"!)
Dagje Utrecht
Zo, ik mocht vandaag met mama een dagje naar Utrecht. Even een uitje met de dames. Nee, we zijn niet gaan winkelen in Hoog Catharijne, maar we mochten een dagje op bezoek in het WKZ voor een koemelkallergie provocatietest. Moeilijk woord hé (en ik ben pas 8 maanden!). Na twee maanden van die vieze koemelk-vrije melk te hebben gedronken, wordt het weer eens tijd voor gewone voeding.
De dag, euh, nacht eigenlijk, begon niet zo lekker voor papa en mama, want mijn broer werd om half 2 's nachts wakker. En dat heeft hij volgehouden tot half 6 vanochtend. Bleek dat hij een oorontsteking heeft... Alleen jammer voor mama, dat we al om 6 uur weg moesten rijden, dus die heeft niet zoveel slaap gehad. Ik mocht vannacht een half flesje drinken, omdat ik genoeg honger moest hebben voor de test. Die zou om half 9 beginnen en dan krijg je 2 1/2 uur lang kleine beetjes (koe)melk toegediend.
Jammer voor mij was, dat de verpleegster te laat was en ik pas om half 10 mocht gaan drinken. Ik had dan ook enorme honger toen de zuster met de melk kwam. Wat was het een teleurstelling toen ik zag dat het maar een spuitje van 1 ml was!!! Blijkt dat ze met heel weinig beginnen en het dan steeds opvoeren. Na een kwartier kreeg ik al (!) 2 ml melk... (normaal drink ik 200 ml per fles!). Toen weer na een kwartier 10, 20, 30, 40, 60 en 90 ml. Dit alles verspreid over bijna 3 uur. Gelukkig ging alles goed en heb ik nergens op gereageerd. Vorige week had ik ook al zo'n dag. Die test duurt twee dagen en ze noemen het een dubbel-blinde provocatietest. De zaalarts en zusters weten niet op welke dag de koemelk gegeven wordt. De ene dag krijg ik koemelk, de andere koemelkvrije melk. Maar ik heb op beide dagen geen reacties gehad, dus mogen we ervan uit gaan dat ik geen koemelkallergie heb. Jippie: op naar de Danoontjes!!! Morgen belt de diëtiste mama op, om te vertellen welke dag ik koemelk heb gekregen en hoe mijn dieet nu verder moet. Ik krijg trouwens wel het leukste 'dieet' wat je maar kan krijgen! Ik moet juist veel vetten binnen krijgen, omdat die zelfs met de medicijnen niet genoeg opgenomen worden met normaal eten. Ik moet dus altijd wat meer eten en ik mag ook veel dingen vaker eten die voor andere gezonde kinderen niet zo goed zijn.
Zoals (zoute) chips en koekjes, alleen maar volle melkproducten en straks mag ik ook vaak frietjes met veel mayo bijvoorbeeld.
Zo zat ik met de drie maanden al aan de tuc-koekjes en de Nibbit chips. Je had de blikken van de mensen moeten zien, als mama ergens op het terras zat. Je zag ze gewoon denken dat mama wel een slechte mama is, omdat ze zo'n kleine baby al aan de chips zet! En dan kwam mama daarna nog aan met medicijnen en spuitjes. Dan zag je ze helemaal denken: "zie je wel! moet je dat kind maar normaal eten geven, dan hebben ze geen medicijnen nodig ook"... Hihi... Mama heeft ook al wat opmerkingen te horen gekregen hierover hoor. Maar ja, gelukkig zit mama daar niet zo mee. Als mensen gewoon vragen wat er is, krijgen ze antwoord, maar je hebt ook mensen die achter je rug nét iets te hard zeggen dat het niet normaal is. Of wat dat kind dat wel niet mankeert...
Maar goed, terug naar ons dagje Utrecht. Ik heb me wel vermaakt vandaag hoor. Naast me lag een knappe jongen van 11, waar ik de hele dag naar heb liggen lachen. Mama zei dat hij iets te oud voor me was, jammer. In april moeten we nog twee keer naar het WKZ, een keer naar de allergoloog en een keer naar de longarts. En dan hoop ik daar voorlopig even niet meer te komen. We gaan ervoor dat we dit keer minimaal 2 maanden niet hoeven te komen. Dat wordt dan ons record!
Groetjes Lotte
De dag, euh, nacht eigenlijk, begon niet zo lekker voor papa en mama, want mijn broer werd om half 2 's nachts wakker. En dat heeft hij volgehouden tot half 6 vanochtend. Bleek dat hij een oorontsteking heeft... Alleen jammer voor mama, dat we al om 6 uur weg moesten rijden, dus die heeft niet zoveel slaap gehad. Ik mocht vannacht een half flesje drinken, omdat ik genoeg honger moest hebben voor de test. Die zou om half 9 beginnen en dan krijg je 2 1/2 uur lang kleine beetjes (koe)melk toegediend.
Jammer voor mij was, dat de verpleegster te laat was en ik pas om half 10 mocht gaan drinken. Ik had dan ook enorme honger toen de zuster met de melk kwam. Wat was het een teleurstelling toen ik zag dat het maar een spuitje van 1 ml was!!! Blijkt dat ze met heel weinig beginnen en het dan steeds opvoeren. Na een kwartier kreeg ik al (!) 2 ml melk... (normaal drink ik 200 ml per fles!). Toen weer na een kwartier 10, 20, 30, 40, 60 en 90 ml. Dit alles verspreid over bijna 3 uur. Gelukkig ging alles goed en heb ik nergens op gereageerd. Vorige week had ik ook al zo'n dag. Die test duurt twee dagen en ze noemen het een dubbel-blinde provocatietest. De zaalarts en zusters weten niet op welke dag de koemelk gegeven wordt. De ene dag krijg ik koemelk, de andere koemelkvrije melk. Maar ik heb op beide dagen geen reacties gehad, dus mogen we ervan uit gaan dat ik geen koemelkallergie heb. Jippie: op naar de Danoontjes!!! Morgen belt de diëtiste mama op, om te vertellen welke dag ik koemelk heb gekregen en hoe mijn dieet nu verder moet. Ik krijg trouwens wel het leukste 'dieet' wat je maar kan krijgen! Ik moet juist veel vetten binnen krijgen, omdat die zelfs met de medicijnen niet genoeg opgenomen worden met normaal eten. Ik moet dus altijd wat meer eten en ik mag ook veel dingen vaker eten die voor andere gezonde kinderen niet zo goed zijn.
Zoals (zoute) chips en koekjes, alleen maar volle melkproducten en straks mag ik ook vaak frietjes met veel mayo bijvoorbeeld.
Zo zat ik met de drie maanden al aan de tuc-koekjes en de Nibbit chips. Je had de blikken van de mensen moeten zien, als mama ergens op het terras zat. Je zag ze gewoon denken dat mama wel een slechte mama is, omdat ze zo'n kleine baby al aan de chips zet! En dan kwam mama daarna nog aan met medicijnen en spuitjes. Dan zag je ze helemaal denken: "zie je wel! moet je dat kind maar normaal eten geven, dan hebben ze geen medicijnen nodig ook"... Hihi... Mama heeft ook al wat opmerkingen te horen gekregen hierover hoor. Maar ja, gelukkig zit mama daar niet zo mee. Als mensen gewoon vragen wat er is, krijgen ze antwoord, maar je hebt ook mensen die achter je rug nét iets te hard zeggen dat het niet normaal is. Of wat dat kind dat wel niet mankeert...
Maar goed, terug naar ons dagje Utrecht. Ik heb me wel vermaakt vandaag hoor. Naast me lag een knappe jongen van 11, waar ik de hele dag naar heb liggen lachen. Mama zei dat hij iets te oud voor me was, jammer. In april moeten we nog twee keer naar het WKZ, een keer naar de allergoloog en een keer naar de longarts. En dan hoop ik daar voorlopig even niet meer te komen. We gaan ervoor dat we dit keer minimaal 2 maanden niet hoeven te komen. Dat wordt dan ons record!
Groetjes Lotte
10 redenen...
10 redenen waarom ik nog niet naar bed hoef.... volgens Jesper:
1. Ik ben niet moe!
2. Het is nog licht buiten.
3. Ik wil nog een slokje water.
4. Ik heb mama nog geen kus gegeven (papa legt mij meestal op bed:).
5. Er zitten dieren op mijn kamer; een olifant, giraf, koati, leeuw en vogel meestal...
6. Ik wil nog één verhaaltje!
7. Ik vond dat tweede verhaaltje niet zo leuk, nóg maar één...
8. Ik ben mijn knuffelbeer (expres) kwijt geraakt (lees: verstopt!).
9. Lotte hoeft ook nog niet naar bed.
10. Euh...euh... moet ik nog verzinnen...
1. Ik ben niet moe!
2. Het is nog licht buiten.
3. Ik wil nog een slokje water.
4. Ik heb mama nog geen kus gegeven (papa legt mij meestal op bed:).
5. Er zitten dieren op mijn kamer; een olifant, giraf, koati, leeuw en vogel meestal...
6. Ik wil nog één verhaaltje!
7. Ik vond dat tweede verhaaltje niet zo leuk, nóg maar één...
8. Ik ben mijn knuffelbeer (expres) kwijt geraakt (lees: verstopt!).
9. Lotte hoeft ook nog niet naar bed.
10. Euh...euh... moet ik nog verzinnen...
Opa van hees 60 jaar!
Hiep hiep hoera!!!
"Het is echt waar,
deze knappe vent is 60 jaar!"
Stel je bij deze tekst een "geweldige" foto van opa voor.... Die hing overal in de buurt op de bomen. Ook waren er verkeersborden met "60" rondom het huis geplaatst. Oh, wat vindt opa die aandacht leuk... dus niet... Het was wel een leuk feestje. Er kwam zelfs een heuse frietkar. Iedereen mocht zoveel frietjes en snacks eten als je op kon!
Opa, óp naar de volgende 60 jaar!!!!
Kusje Jesper en Lotte
"Het is echt waar,
deze knappe vent is 60 jaar!"
Stel je bij deze tekst een "geweldige" foto van opa voor.... Die hing overal in de buurt op de bomen. Ook waren er verkeersborden met "60" rondom het huis geplaatst. Oh, wat vindt opa die aandacht leuk... dus niet... Het was wel een leuk feestje. Er kwam zelfs een heuse frietkar. Iedereen mocht zoveel frietjes en snacks eten als je op kon!
Opa, óp naar de volgende 60 jaar!!!!
Kusje Jesper en Lotte
regiobijeenkomst CF
Als je eenmaal in het "wereldje" van CF zit, weten ze je overal te vinden. Lotgenoten op hyves, via de stichting en zo ook de lotgenoten bijeenkomsten in de regio. Nadat ik heel lang niks heb willen lezen en horen over CF, ben ik sinds een tijdje voorzichtig op zoek naar (herkenbare) verhalen. Hele mooie en inspirerende verhalen heb ik gevonden. Over mensen die al bijna 50 zijn en CF hebben. Die ondanks alles tóch nog steeds een gelukkig leven hebben. Vrouwen met CF die kinderen hebben. Super om te lezen natuurlijk, aangezien één van mijn grootste angsten eerst was dat Lotte geen kinderen kon krijgen. Na verder onderzoek bleek dat vrouwen met CF, weliswaar minder vruchtbaar zijn, maar wel gewoon kinderen kunnen krijgen in tegenstelling tot mannelijke CF-patiënten. Helaas kom je tijdens je zoektocht naar positieve CF-verhalen ook een hoop trieste verhalen tegen. Na me aangemeld te hebben op wat forums over CF, lees je ook regelmatig dat er weer iemand overleden is. Heb ik eerst vol spanning een blog gevolgd van een meisje van 20 over haar longtransplantatie, wat haar een nieuw leven zou moeten bieden, lees je na een tijdje een bericht van een familielid die haar blog overgenomen heeft. Blijkt ze toch overleden te zijn. Dan kan ik echt wel een potje janken. Ondanks dat je die mensen helemaal niet kent, voel je je toch verbonden met hen. Ik krijg regelmatig handige tips of lieve woorden van die mensen. Dat meisje dat overleden is, stuurde me een antwoord op een vraag. Ik had haar gevraagd wat haar nou bijgebleven is van haar kindertijd, hoe haar ouders omgingen met het feit dat ze CF hadden. Of ze nog een gouden tip had voor me, iets wat ik zeker wel én niet zou moeten doen met Lotte. Haar antwoord was, dat ze heel lang niet echt bewust wist dat ze een ziekte had, omdat haar ouders haar net zo behandelden als haar broer en zus. Natuurlijk wist ze wel dat zij vaker dan andere kinderen naar het ziekenhuis moest en vaker ziek was. Maar in de dagelijkse opvoeding werd ze niet anders behandeld of 'gespaard'. Het meisje was erg gelukkig met het feit dat haar ouders haar nooit als 'zielig' of 'anders' hebben behandeld. Dat is me heel erg bijgebleven, omdat wij dat gevoel ook heel erg hebben. Je merkt nu al dat mensen medelijden hebben met ons of met Lotte, terwijl dat wij helemaal niet zo voelen. Als mensen ons meteen vragen hoe het met Lotte gaat (wat begrijpelijk is), antwoorden wij nu al dat het met Jesper ook goed gaat. Veel aandacht gaat naar Lotte, wat begrijpelijk is, maar zij heeft het niet door. Jesper wel. Die merkt wel dat mensen altijd eerst naar haar vragen en daarna pas naar hem. Allemaal heel begrijpelijk hoor, ik zou dat waarschijnlijk ook doen. Maar we willen niet dat Lotte anders behandeld wordt dan Jesper.
Maar goed, terug naar het meisje. Ik vind het heel triest om te lezen dat ze haar strijd toch verloren heeft. Het was een knappe meid, vol met plannen voor de toekomst, voorzover ik kon lezen op haar blog. Tegen dat soort verhalen kan ik nog niet tegen. Ik ben nu nog in de fase dat ik alleen verhalen wil horen die goed aflopen. Het is misschien mijn figuurlijke "kop in het zand steken", maar ik wil alleen mooie verhalen lezen. Hoe egoïstisch dat ook is, ik wil er niet over nadenken dat dat ook Lotte kan overkomen. Momenteel is het nog de realiteit, dat Lotte's kansen voor de toekomst niet zo hoog zijn. Maar dat kan ik diep van binnen niet geloven. Mijn meisje wordt oud, ik word oma en zelfs overgrootoma.... Als ik daar niet meer in mag geloven, wordt het heel erg moeilijk. Niet te verdragen zelfs.
En dan kijk ik nog eens naar de uitnodiging voor de regiobijeenkomst voor CF-lotgenoten. Als bijlage zit een blad met notulen van de vorige bijeenkomst. Dat staat vol met moeilijkheden waar ouders tegen aan lopen, ouders die hun kind verliezen, etc. En dan besluit ik om maar niet naar die bijeenkomst te gaan. Daar hoor ik teveel verhalen die ik nog niet wil horen.... Dan maar mijn kop in het zand steken, maar ik wil het gewoon niet horen. Wat alle dokters en knappe koppen ook zeggen: mijn meisje wordt gewoon heel oud! Punt uit...
Maar goed, terug naar het meisje. Ik vind het heel triest om te lezen dat ze haar strijd toch verloren heeft. Het was een knappe meid, vol met plannen voor de toekomst, voorzover ik kon lezen op haar blog. Tegen dat soort verhalen kan ik nog niet tegen. Ik ben nu nog in de fase dat ik alleen verhalen wil horen die goed aflopen. Het is misschien mijn figuurlijke "kop in het zand steken", maar ik wil alleen mooie verhalen lezen. Hoe egoïstisch dat ook is, ik wil er niet over nadenken dat dat ook Lotte kan overkomen. Momenteel is het nog de realiteit, dat Lotte's kansen voor de toekomst niet zo hoog zijn. Maar dat kan ik diep van binnen niet geloven. Mijn meisje wordt oud, ik word oma en zelfs overgrootoma.... Als ik daar niet meer in mag geloven, wordt het heel erg moeilijk. Niet te verdragen zelfs.
En dan kijk ik nog eens naar de uitnodiging voor de regiobijeenkomst voor CF-lotgenoten. Als bijlage zit een blad met notulen van de vorige bijeenkomst. Dat staat vol met moeilijkheden waar ouders tegen aan lopen, ouders die hun kind verliezen, etc. En dan besluit ik om maar niet naar die bijeenkomst te gaan. Daar hoor ik teveel verhalen die ik nog niet wil horen.... Dan maar mijn kop in het zand steken, maar ik wil het gewoon niet horen. Wat alle dokters en knappe koppen ook zeggen: mijn meisje wordt gewoon heel oud! Punt uit...
verliefd
Ja, iedereen mag het weten, Jesper is verliefd! Op mama! Euh... én op Lotte, papa, zijn neefje Max en zijn vriendje Bram van de peuterspeelzaal... Maar goed, hij is dus óók verliefd op mama. Laatst zaten we fijn samen op de bank en toen vertelde hij het aan mij. "Mama, ik ben u-liefd op jou". Wat een mooi moment. Ik vertelde hem natuurlijk dat ik ook verliefd was op hem. Ik moest natuurlijk gebruik maken van dit moment, want zo vaak komt het niet meer voor dat hij eens lekker komt 'kroelen' met mama. Ik had een goed idee. We zouden tegen elkaar allemaal lieve dingen zeggen, waarom we verliefd waren op elkaar. Ik begon. Ik noemde alles op waarom ik verliefd was op hem: omdat hij zo'n lieve jongen was, een stoere vent, omdat hij lief is voor zijn zusje, omdat hij mama goed meehelpt, omdat hij zo goed kan spelen, omdat hij zo knap is, etc. Ik praatte en praatte maar en hij luisterde aandachtig naar mij. "Dank je mama", zei hij toen ik eindelijk klaar was. Mijn hart smolt... Toen vertelde ik hem dat het zijn beurt was om te vertellen waarom hij juist verliefd op mij was. Ik ging er eens goed voor zitten en was heel erg benieuwd wat voor liefs hij allemaal over mij zou gaan zeggen. De tranen prikten al in mijn ogen bij het idee dat hij met dat schattige snoetje allerlei lieve dingen over me zou gaan zeggen.
Na even nagedacht te hebben, zei hij resoluut: "Mama, ik ben u-liefd op jou omdat.........
jij zo goed kan opruimen!".
Dat was het....
Tja, zo'n opmerking zet je dan toch weer even met beide benen op de grond... Wát nou emancipatie???
Na even nagedacht te hebben, zei hij resoluut: "Mama, ik ben u-liefd op jou omdat.........
jij zo goed kan opruimen!".
Dat was het....
Tja, zo'n opmerking zet je dan toch weer even met beide benen op de grond... Wát nou emancipatie???
Jesper
Voor Jesper is het ook een bewogen jaar geweest. Eerst naar een ander huis, een andere slaapkamer en dan komt er ook nog een baby bij. Daar gaat de aandacht voor hem alleen... Begin dit jaar is hij drie jaar geworden en gaat sinds kort drie keer per week naar de peuterspeelzaal. Het wordt al een echt ventje... Over hem kan ik een boek volschrijven. Vooral die uitspraken van hem.
Hier wat 'klassiekers':
Jesper en ik zitten in december in de auto en hebben het over het kerstverhaal. Ik vertel hem in het kort en op peuterniveau over de baby die geboren is. Vooral het stukje over de drie wijzen die op bezoek kwamen, vond Jesper erg interessant. Want die hadden namelijk kado's bij zich... De logische vraag die daarop volgde, was natuurlijk: "Mama, wat voor kado's hadden ze dan?". Ik leg netjes uit: "goud, mirre en wierook". Herhaalt Jesper: "Ja maar, wat moet die baby nou met hout, peren en bier ook?"...
Nadat Lotte al een tijdje huilde en ik ze de hele tijd op de arm had, zei Jesper: "ah mama, leg Lotte maar op bed joh, ze is moe"... Oftewel: wegleggen dat kind want ík wil aandacht!!!
Dat Jesper álles hoort en vooral ook de woorden die hij juist niet zou mogen horen, werd me duidelijk toen ik (hoog)zwanger was van Lotte. Ik liep met Jesper door de stad, toen ik voor de zóveelste keer naar de wc moest. Gelukkig was er een een koffiezaak in de buurt, vol met oudere mensen heerlijk aan een kopje koffie. Toen we binnen kwamen, keken de meesten vertederd naar Jesper. Ik vroeg aan de serveerster of ik gebruik mocht maken van het toilet. Zegt Jesper kei hard: "Mama, moet je zeiken hé?".... Daar sta je dan...
Wordt vervolgd....
Hier wat 'klassiekers':
Jesper en ik zitten in december in de auto en hebben het over het kerstverhaal. Ik vertel hem in het kort en op peuterniveau over de baby die geboren is. Vooral het stukje over de drie wijzen die op bezoek kwamen, vond Jesper erg interessant. Want die hadden namelijk kado's bij zich... De logische vraag die daarop volgde, was natuurlijk: "Mama, wat voor kado's hadden ze dan?". Ik leg netjes uit: "goud, mirre en wierook". Herhaalt Jesper: "Ja maar, wat moet die baby nou met hout, peren en bier ook?"...
Nadat Lotte al een tijdje huilde en ik ze de hele tijd op de arm had, zei Jesper: "ah mama, leg Lotte maar op bed joh, ze is moe"... Oftewel: wegleggen dat kind want ík wil aandacht!!!
Dat Jesper álles hoort en vooral ook de woorden die hij juist niet zou mogen horen, werd me duidelijk toen ik (hoog)zwanger was van Lotte. Ik liep met Jesper door de stad, toen ik voor de zóveelste keer naar de wc moest. Gelukkig was er een een koffiezaak in de buurt, vol met oudere mensen heerlijk aan een kopje koffie. Toen we binnen kwamen, keken de meesten vertederd naar Jesper. Ik vroeg aan de serveerster of ik gebruik mocht maken van het toilet. Zegt Jesper kei hard: "Mama, moet je zeiken hé?".... Daar sta je dan...
Wordt vervolgd....
Lotte
Na een moeilijk en onzeker eerste half jaar, durf ik nu toch wel eens eindelijk hardop te zeggen dat het momenteel goed gaat met Lotte. Ze drinkt weer goed, vindt fruit en warm eten (en natuurlijk de chips en tucs!) erg lekker. Er lopen nu nog wat onderzoeken (voor koemelkallergie, reflux en eczeem), waarvoor we de komende tijd toch wel wekelijks naar Utrecht moeten. Maar ja, zo lang ik haar aan het einde van de dag weer gewoon mee naar huis mag nemen, vind ik het prima! Over een paar weken weten we meer over die onderzoeken en hopelijk kunnen er dan wat medicijnen van het lijstje geschrapt worden.
Lotte zelf is een super vrolijk en lief kind! Ze is een vlotte meid, met een heel eigen willetje. Gillen kan ze héél goed en héél hard. Vooral als ze ergens niet bij kan of als je ze in de box legt... Haar hobby is momenteel rond racen in haar loopkarretje en mijn planten kapot trekken. Ook mijn gordijnen zijn niet meer veilig. We zitten nu in de fase dat ik overal stoelen voor moet schuiven, zodat mevrouw er niet bij kan. Ook Jesper begint nu te ontdekken dat het eigenlijk toch fijner is als je baby zusje lekker in de box ligt. Want nu ze rondrijdt door de kamer, kan ze dus ook bij zijn speelgoed. Ook heeft hij al meegemaakt hoe het voelt als ze met dat karretje tegen je hielen aan rijdt. Tja, die jongen krijgt nog wat te stellen met haar... Net als wij trouwens...
Lotte zelf is een super vrolijk en lief kind! Ze is een vlotte meid, met een heel eigen willetje. Gillen kan ze héél goed en héél hard. Vooral als ze ergens niet bij kan of als je ze in de box legt... Haar hobby is momenteel rond racen in haar loopkarretje en mijn planten kapot trekken. Ook mijn gordijnen zijn niet meer veilig. We zitten nu in de fase dat ik overal stoelen voor moet schuiven, zodat mevrouw er niet bij kan. Ook Jesper begint nu te ontdekken dat het eigenlijk toch fijner is als je baby zusje lekker in de box ligt. Want nu ze rondrijdt door de kamer, kan ze dus ook bij zijn speelgoed. Ook heeft hij al meegemaakt hoe het voelt als ze met dat karretje tegen je hielen aan rijdt. Tja, die jongen krijgt nog wat te stellen met haar... Net als wij trouwens...
start blog
Hoi allemaal,
nu het weer wat rustiger is in huize Smans, wil ik toch weer graag een blog gaan bijhouden over Jesper en Lotte. Allereerst omdat ik natuurlijk de leukste kinderen van de hele wereld heb (sorry andere moeders...) en omdat ik veel te vertellen heb...
Vind je het leuk om onze verhalen te lezen? Meld je dan aan als 'volger' van deze blog.
Groetjes Jolanda
nu het weer wat rustiger is in huize Smans, wil ik toch weer graag een blog gaan bijhouden over Jesper en Lotte. Allereerst omdat ik natuurlijk de leukste kinderen van de hele wereld heb (sorry andere moeders...) en omdat ik veel te vertellen heb...
Vind je het leuk om onze verhalen te lezen? Meld je dan aan als 'volger' van deze blog.
Groetjes Jolanda
Abonneren op:
Posts (Atom)