Vandaag was het zover: Jesper mocht voor het eerst gaan 'oefenen' op de basisschool. Groep 1/2b van juf Karen, is zijn klas. Pfoe... Wat gaat het toch snel zeg. Ja ik weet het, dat is een cliché. Toen ik net bevallen was van Jesper en volop kraamvisite kreeg, was de meest gemaakt opmerking: "Geniet er maar van, want ze zijn heel snel groot". "Mens, houd je mond", dacht ik dan. Maar wat was die opmerking waar! Nu ben ik zo'n irritant mens dat op kraamvisite die opmerking uitkraait...
Toen ik Jesper vanmorgen mede deelde dat hij naar school mocht (angstvallig het woordje 'moest' vermijdend), was zijn antwoord dat hij zeker niet zou gaan en dat school "stom" is. Nou is het zo, dat meneer al vanaf november steevast elke peuterspeelzaal-dag terug komt met de mededeling dat hij 'vier jaar wil zijn en naar de basisschool wil!". De reden hiervoor?? Zijn vriendje Bram is in november naar groep 1 gegaan. Vandaar ja....
Dus toen hij vanmorgen koppig het woord 'stom' zowat uitspuugde, wist ik dat dat vooral te maken had met de 'onwetenheid'. Jesper houdt niet zo van nieuwe dingen. Die zijn namelijk altijd stom. Maar als hij het eenmaal geprobeerd heeft, is hij laaiend enthousiast. Daar bleef ik maar aan denken toen we (eindelijk) op weg waren naar school en meneer steeds langzamer ging lopen. Het valt trouwens niet mee om twee kids op tijd en vooral schoon klaar te hebben staan. Ben je de één aan het helpen met het aantrekken van zijn schoenen, zit de andere achter je fijn haar bakje melk met cornflakes op de grond te gieten. Háár ja. Zulke dingen doet alleen Lotte. En die doet ze juist op de momenten dat je haast hebt... Lotte heeft daarvoor een extra zintuig, echt waar. Maar goed, ik dwaal af.
Uiteindelijk had ik ze klaar staan. Daar stonden ze dan: twee hummeltjes in hun iets te grote winterjasjes (mama koopt alles op de groei:), hand in hand, op mij te wachten op het stoepje bij de voordeur. Jesper met zijn Cars-rugzak op zijn rug, zwaarder dan normaal, want in groep 1 heb je ook échte gymschoentjes nodig!
Toen we eenmaal in school stonden en Jesper een meisje van de PSZ herkende, kwam er een grote glimlach op zijn snoetje en liep hij fier de klas is. Hij vond zijn eigen stoeltje, ging zitten en keek nog even kort naar mij. Breeduit lachend zwaaide hij nog even naar mij en dat was het dan.
Nee, ik heb niet gehuild, dat denken jullie nu vast.... Nou ja, mijn ogen waren wel wat vochtig en ik ben te voet naar het centrum gelopen en heb daar de hele ochtend doelloos, met een zeurende Lotte in de buggy, rondgelopen, maar verder ging het prima hoor :)
Weer een fase, pfoe... Voor alle (nieuwe) moeders heb ik een goede tip:
"Geniet er maar van, want ze zijn heel snel groot"!!!!
Jesper