Zoveel vragen...

De laatste tijd kenmerkt zich door vragen die in mijn hoofd rondspoken. Moeilijke vragen, vragen over de toekomst, vragen waarop ik geen antwoord weet of juist geen antwoord op wil, kortom, ik ben op zoek naar antwoorden.

Het begon met een bezoekje van onze 'verzekeringsman', die op ons verzoek al onze verzekeringen eens na kwam kijken. Zo ook de uitvaartverzekering, daar stond Lotte nog niet bijgeschreven. Of de aardige man even Lotte's naam wilde bijschrijven op de polis van de D.ela. Wat blijkt nou, we krijgen haar nergens verzekerd. Ja, bij één of andere vage firma, die een "traject" wil aangaan, zodat we over een half jaar 75 euro premie per maand kunnen gaan betalen. De rest van haar leven. Dat was toch wel even een schok. En het roept veel vragen bij me op. Als we zoiets al niet geregeld krijgen, hoe moet dat dan in de toekomst? Kan ze later een huis kopen zonder verzekeringen? De zorgverzekering zal ook wel moeilijk worden als ze 18 wordt? Dit zijn vragen die rondspoken, maar die ik 'geparkeerd' heb voor later.

Een vraag waarop ik wel al een antwoord moest vinden, kwam van Jesper. Op zijn school is vorige week een meisje overleden aan kanker. Ze was 9 jaar. De juffen op school hebben de kinderen van alles op de hoogte gehouden; dat ze naar het ziekenhuis moest, dat ze medicijnen kreeg, dat ze toch niet meer beter werd, en laatst dus, dat ze gestorven is. Jesper heeft regelmatig wat verteld hierover en begon de laatste tijd meer vragen te stellen over Lotte en haar ziekenhuisbezoekjes. Uiteindelijk werd duidelijk welke vraag Jesper echt bezig hield: gaat Lotte ook dood? Want Lotte gaat ook naar het ziekenhuis en krijgt ook medicijnen. Hij vroeg laatst ook al aan mijn zus waarom haar dochter géén Creon voor de fles hoefde en Lotte wel. Nu dachten wij dat we hem er zoveel mogelijk buiten konden houden, maar het blijkt wel weer dat kinderen meer weten dan wij ons beseffen. 

Buiten al deze lastige vragen, waarop we vroeger of laat vast wel een antwoord zullen vinden, is er één vraag die me nu al de hele dag bezig houdt. Hoe hard ik er ook over na denk,  ik weet werkelijk waar geen enkel fatsoenlijk antwoord te bedenken. En ik hoop dat iemand me hierbij kan helpen.
Toen ik vanmorgen de vissenkom aan het verschonen was, stond Jesper, in gedachten verzonken, toe te kijken. Opeens kwam hij met dé hamvraag:4

"Mama, waarom lachen vissen nooit?"

Nou, is dát geen quasi filosofische vraag? Wie o wie helpt me aan een kleuterproof antwoord???

5 opmerkingen:

Ad zei

Nou dan krijgen ze water binnen. En dan moeten ze vreselijk hoesten.

Erika zei

Pfff, lastig! Ik (een mama met cf) zie ook al op tegen het moment dat Rik gaat beseffen dat mama niet altijd is als andere mama's. Maar ik heb het vroeger als heel fijn ervaren dat mijn ouders altijd eerlijk waren over cf (wel in kindertaal en alle details waren toen nog helemaal niet nodig). Sterkte! En over die vissen: ik denk dat Ad al het goede antwoord heeft gegeven! :)

Groetjes, Erika

Anoniem zei

wat belachelijk dat je Lotte niet op julie uitvaartsverzekering kunt plaatsen. Mag dat eigenlijk wel, iemand weigeren? Wij zijn bij Monuta en daar deden ze helemaal niet moeilijk!
Tja en al die andere vragen... de ene dag maak ik me daar idd druk over en op een andere dag helemaal niet. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen zorgen denk ik dan maar weer. En kindjes zijn vaak al tevreden met simpele kleine antwoorden. Succes met je mooi stel!

groetjes
Esther

ps even via anoniem hoor, google wil me niet herkennen, heel irri. al een paar dagen niet!

MissPiggy zei

Hey Jolanda,
Wat een broer heeft Lotte!
Waauw.

Ik moest gelijk hieraan denken, het 'cf-lied'.
http://www.youtube.com/watch?v=oAFdF_apz6E

Dikke knuffel voor jullie!

Jolanda Smans zei

@Ad: Geniaal antwoord! Dat ik daar zelf niet opgekomen ben!
@Erika: Fijn om te horen dat jij als CF-er van eerlijkheid hield/houdt. En inderdaad, alle (vervelende) details zijn nu nog niet nodig. Succes met je mooie mannetje!
@Esther: Ja, raar hé? We hebben het aan een 'verzekeringsmannetje' gevraagd om voor ons eens rond te bellen, maar hij vertelde dat zodra de verzekeringsmaatschappij doorhad wat hij met CF bedoelde, het gesprek meteen klaar was. "Nee sorry, doen we niet".... We zullen nog eens bij Monuta navragen. Niet dat we haar persé verzekerd moeten hebben hoor, maar zodra ik hoor dat iets niet kan, gaat er iets jeuken bij mij. Dan moet het tóch persé lukken.... "Nee, dat kan niet", past niet in mijn vocabulaire....
@Djuna: wat ben jij toch een mooi persoon! Ik ben een (stille) trouwe lezer van je blog; ik start mijn dag met en blogje van jou. Al maanden. Al toen je aan het wachten was op nr 5&6... Toen ze eindelijk kwamen, hebben wij hier thuis op jouw gezondheid geproost. Ik vertel mijn man een paar keer per week hoe het met je gaat. Toen je laatst in het ziekenhuis lag, dat vonden we zo erg voor jou! Gelukkig zien we weer goede berichten! Hoe je met je vriendinnen geniet. Hoe je geniet als je naar je oma in Belgie gaat, hoe je zingt op je vader´s verjaardag... Jij bent echt een voorbeeld. Ik hoop dat je nog jaren op je blog schrijft, zodat Lotte (als ze eenmaal kan lezen), jouw blog zelf kan bijhouden. En jou hopelijk ook als voorbeeld gaat zien.
Enne, dat liedje is super! Heb de tekst al vaak gelezen, maar het lied nog nooit gehoord. Lotte heeft inderdaad geluk met zo'n geweldige broer...