Eten...

Eten, tja, dat is zoals bij iedereen met kids, vaak een grote strijd. Dachten we met Jesper heel wat meegemaakt te hebben met het (weigeren van!) eten, Lotte doet er zeker niet voor onder! We hebben al wat frustrerende maanden achter de rug, waarin mevrouw het dagen achtereen weigerde om haar mondje open te doen voor al het lekkers wat we uit de kast trokken. Inmiddels zijn we wijzer en gaan we de strijd niet meer aan (meestal dan:). Maar nu zitten we in de fase: ik-ben-één-en-wil-zelluf-eten!!! Zodra Hare Majesteit een lepel ziet aankomen die vastgehouden wordt door iemand anders dan madame-herself, gaan die lipjes stevig op elkaar en wordt "men" de wang toegekeerd. Zelf met een breekijzer is dat bekkie niet open te krijgen. Maar als Bea zélf het lepeltje mag vasthouden, gaat die mond wagenwijd open! Dat het eten dan vaak overal beland, is een ander verhaal... We hebben ook gemerkt dat Mevrouw de kinderstoel ook niet meer als "geschikt eetmeubel" waardeert. Nee, het is het kleine Ikea-tafeltje, inclusief stoeltje, dat Mevrouw aanspoort om te eten. Dus zitten de kids tegenwoordig vaak, heel pedagogisch verantwoord voor tv, te eten aan hun eigen tafeltje. Nou ja, als er maar gegeten wordt....