Machtsstrijd

Dat Lotte geen 'popje' is, was waarschijnlijk al duidelijk door mijn blogs. Maar nu zit ik toch echt met mijn spreekwoordelijke handen in het haar. Er is namelijk al geruime tijd een machtsstrijd gaande in huize Smans en wij (papa en mama) hebben ruimschoots verloren. Dat wisten we maanden geleden al, maar we hadden nog een sprankje hoop, dat als we maar lang genoeg zouden volhouden, mevrouwtje zich wel zou neerleggen bij ons natuurlijk (ahum) gezag.  Helaas...
Het duurde even voordat we het echt onder ogen wilden zien, maar we zijn laatst tot de conclusie gekomen dat we totaal geen zeggenschap meer hebben over de wil van ons kleine "prinsesje" (lees: "heksje"). Nu is het natuurlijk goed dat een kind een eigen wil of mening heeft, maar het zou toch ook fijn zijn als datzelfde kind eens deed wat papa en mama willen. Of vooral: niet willen!
Hier een (dagelijks voorkomende) situatie om bovenstaand gegeven toe te lichten:
Lotte zit in haar kinderstoel; slabbetje aan, handdoek op haar schoot, nóg één op het blad van haar stoel, 'snoetenpoetsers' bij de hand (ja, we zijn al voorbereid). Dan komt het bakje soep. Of het bordje eten. Of het bekertje drinken. Of het bakje vla. Maakt niet uit... Dan komt het! Madame is klaar met eten/drinken; roept heel hard "papa" (iedereen heet trouwens momenteel 'papa', ook de postbezorger:), zodat we haar aankijken; en ze houdt haar kommetje/beker/bakje/schaaltje in één hand, naast haar kinderstoel dreigend vast, boven mijn (vaak net geboende) vloer. Dat is het 'moment surpreme'!!!

Op zó'n moment weet je als ouder, of je gezag hebt of niet.

Nou, dat hebben wij blijkbaar niet, want dat kommetje/beker/bakje/schaaltje, gaat steevast op de grond.

Erg he? Hier de opties die we al geprobeerd hebben:

Optie 1: Boos worden. Een beetje boos, heel erg boos, er tussenin, het maakt totáál geen indruk.

Optie 2: Proberen te voorkomen. Ook niet succesvol. Je zit de hele maaltijd in spanning of ze het weer gaat proberen en ze doet het dan vaak toch op een moment dat je nét even niet kijkt!

Optie 3: Negeren. Tja. Dan weet je zéker dat dat bakje vla tegen je gordijnen zit...

Optie 4: Belonen. Als ze een hapje neemt zoals het hoort. Heel hard "Goed zo!" zeggen en in de handen klappen, is ons 'beloningssysteem'. Dat gebeurt maar zelden, want Lotte eet graag met haar handen. Maakt niet uit of het vast of vloeibaar is, haar handen zijn favoriet. Als ze soep heeft, eet ze al het 'dikke', zoals de vermicelli, groentes en balletjes eerst met de handen uit het kommetje. Het 'dunne' drinkt ze dan later op, door het kommetje aan haar mond te zetten. Ze zou zó in de Middeleeuwen terecht kunnen. Maar goed, ondanks onze pogingen om haar netjes met een lepel of vork te laten eten, helpt ook belonen niet zoals we dachten. Ten eerste eet ze werkelijk nooit netjes, dus daar kun je haar al niet voor belonen. Vaak belonen we grote broer, in de hoop dat zij hem nadoet. Helaas...

Optie 4: Straffen. Tja, hoe straf je een kind van anderhalf? Het bakje weghalen. Niet boeiend, want ze hoefde het toch al niet, anders hoeft het niet op de grond, toch? Vandaag hebben we haar met kinderstoel en al in de gang gezet. (als je haar 'los' in de gang zet voor straf, loopt ze óf de trap op, óf ze zit met haar handen in de wc, óf ze zit klem in de brievenbus in de deur, hebben we gemerkt. Vandaar de kinderstoel).

We zijn dus naarstig op zoek naar Optie 5! Of 6, 7,.....

Alaaf!!!