landgoed Heino

Afgelopen woensdag weer goed nieuws uit het WKZ mogen ontvangen: ook de kweek van 2 weken geleden is schoon, op een schimmel na. Ach wat, zo'n schimmeltje stelt al niks meer voor, we hoeven het (nog) niet te behandelen volgens de nurse-practitioner (toch nog eens navragen wat die titel precies inhoudt... Iets meer dan verpleegkundige? Nog 'ervaren' CF-ers die dit weten?). Maar goed, we mogen blij zijn, volgens haar, want men houdt in het ziekenhuis nog een 'slag om de arm'. Prima hoor. Ik ben gewoon heel blij! "Men" wil de komende twee kweken nog afwachten voordat we echt officieel blij mogen zijn. Ik kon zelfs vol trots vertellen dat de hele familie, inclusief opa's en oma's vorige week allemaal een dag of twee flink beroerd en ziek geweest zijn, maar dat Lotte niks mankeert! Wat balen was het toen ze gister ging hoesten... Vandaag wat erger, verstopte neus erbij, dus toch maar weer gebeld. Met die pseudomonas in mijn achterhoofd, was ik al voorbereid op de woorden; "Breng ze maar...", maar dat viel gelukkig mee.
Aangezien we morgen vertrekken naar Zwolle, voor een weekendje weg (vandaar de titel "landgoed Heino" bovenaan de blog....), was het toch verstandig de arts (nou ja, bijna arts: "kinderarts fellow longziekten" is de officiële titel, om nog maar in dure namen te blijven spreken) nog even te spreken.  Nog snel wat receptjes weggedaan naar de apotheek, zodat we morgen met een doos vol met medicijnen op pad kunnen, "voor het geval dat...". Of het teveel moeite was het vernevelapparaat mee te nemen, om Lotte te helpen het slijm los te krijgen... Tuurlijk niet, past best hoor, naast de kinderwagen, buggy, campingbedje, tassen met kleding, tassen met voeding voor Lotte en eten voor ons, doos met medicijnen en mand met speelgoed. Ook dat ding proppen we wel ergens bij.
Gelukkig viel het dus dit keer mee, ze wordt niet opgenomen en we kunnen onbezorgd op pad. De enige vraag was tot slot nog wel, of we maandag op de terugweg, als we toch terug rijden vanaf Zwolle naar huis, nog even wilden stoppen langs het WKZ... Dan kan de arts zelf even een kweekje afnemen en haar even nakijken. Tuurlijk doen we dat. Geen probleem, prima zelfs. (als je maar weet dat ik haar maandag weer fijn mee naar huis neem, dacht ik in mezelf...). We zullen wel zien.
Eerst maar eens fijn naar "Landgoed Heino". We hebben, dankzij een lieve tante van mij, een geheel verzorgd weekend aangeboden gekregen via een stichting die zulke dingen organiseert voor gezinnen met een 'zorgvraag'. We krijgen een mooie bungalow ter beschikking, eten en drinken is verzorgd en er zijn volop activiteiten voor de kinderen én de volwassenen. Er is 24 per dag verpleging aanwezig, die de zorg over kunnen nemen als dat nodig is. Nou hebben we dat nu gelukkig niet nodig. We gaan dus volop genieten dit weekend! Verhalen en foto's volgen nog...